„Badyl na katowski wór” – Alan Bradley

„-Jakież to wykwintne! – dyszała, gdy ciocia z dużym politowaniem, jak sądzę, pożyczyła jej szklany różowy wisiorek, który byłby całkiem na miejscu na krowim wymieniu.”

Tak Flawia (jak to jej nie kochać!) wypowiada się o swojej zapatrzonej w siebie siostrze, której naczelnym celem jest powiększenie kolekcji zwierciadeł w Buckshaw.

W drugiej części przygód panny de Luce akcja rozwija się nieco wolniej. Trup nie pada na pierwszych stronach i absolutnie mi to nie przeszkadzało. Dzięki temu bardziej można poczuć sielską atmosferę Bishop’s Lacey, która, jak się potem okazuje, aż tak sielska nie jest. Przed kilku laty w tajemniczych okolicznościach zginął przez powieszenie kilkuletni chłopiec, którego matka popadła w szaleństwo, a ojciec zaplątany jest w uprawę konopii. Wędrowny teatrzyk kukiełkowy zamiast solidnej porcji rozrywki dostarcza wspomnień zdecydowanie drastycznych. Życie Flawii też do wesołych nie należy – siostry robią się coraz złośliwsze wmawiając jej, że została zaadoptowana i jest przyczyną śmierci matki.

Jedenastoletnia bohaterka jednak niewiele sobie robi z rodzinnych problemów i oddaje się swojej pasji – chemii,. Stopniowo też wkrada się w serca mieszkańców prowincji kłamiąc przy tym jak z nut, ale skutecznie zmuszając ich do niezwykłych zwierzeń, co w połączeniu z jej sprytem daje efekty o niebo lepsze niż śledztwo policji. Czytało się wyśmienicie! Doskonała rozrywka i świetna zabawa. Już nie mogę się doczekać kolejnej części.